Rooie vrouwen

Het oral history project Gerse vrouwen van Dig it up verzamelt verhalen van Rotterdamse vrouwelijke activisten en zorgt ervoor dat deze duurzaam en herbruikbaar worden opgeslagen. Interviewster Inaam al-Jazaeri interviewde Carla Zonneveld, die in de jaren zeventig en tachtig onder andere actief was voor de Rooie Vrouwen, onderdeel van de PvdA. Carla ging op haar vijftiende van school, werkte in de winkel van haar vader en trouwde jong. Op een zeker moment begon het te kriebelen en ging ze naar de moedermavo, die toen nog bestond. Het was het begin van een studietraject dat uiteindelijk leidde tot een universitair diploma in de politicologie. Daarna maakte ze carrière als onderzoeker, beleidsmedewerker, projectleider, adviseur op het gebied van arbeid, zorg en emancipatie en werd ze bestuurlijk en politiek actief.

Rotterdamse geschiedenis
Inaam kwam begin jaren negentig vanuit Irak naar Nederland en woont nu 29 jaar in Rotterdam. Ze kon goed leren maar trouwde jong en kreeg op jonge leeftijd kinderen en dat zorgde voor een breuk in haar opleidingscarrière. In Nederland deed ze de opleiding cultureel maatschappelijk werk. Inaam is altijd actief geweest op het gebied van vrouwenemancipatie en wilde aan het project Gerse Vrouwen deelnemen omdat ze benieuwd was naar wat de activiteiten van vrouwen nu eigenlijk hadden opgeleverd.
Het interview gaf haar een blik op een periode uit de Rotterdamse geschiedenis waar ze niet zoveel van wist. Ze hoorde enthousiaste verhalen over het Vrouwenhuis, waar voorlichting gegeven werd, lezingen georganiseerd en allerlei vrouwengroepen samen kwamen. Veel vrouwen trokken samen op voor de goede zaak en dat was inspirerend.

Herkenbaar
Wel was ze verbaasd over de politieke versplintering van vrouwengroepen in de jaren zeventig: “Ik vind het zonde om als vrouwenbeweging alleen dingen doen namens je eigen partij, als je er zoveel energie insteekt. Mijn gesprekspartner was tevreden over wat ze persoonlijk had bereikt en zou met de kennis van nu niets anders doen. Maar ze was niet tevreden over wat er maatschappelijk bereikt is. Ik ben het daarmee eens: vrouwenongelijkheid is zeker nog niet voorbij.”
Inaam herkende veel in het verhaal van Carla, zoals de weerstand die veel mannen hadden tegen alles wat naar emancipatie neigt. Zelf ervoer ze dat ze als gescheiden vrouw lange tijd als een bedreiging werd gezien door mannen die bang waren voor hun huwelijk. Carla vertelde dat in haar tijd mannen, ook politici, vaak gevoelig en negatief reageerden op het woord emancipatie. Toen de Rooie Vrouwen eisten dat er meer vrouwen hoog op de kieslijst kwamen te staan riep dat aanvankelijk veel weerstand op. De vrouwen veranderden daarop hun aanpak en zijn veel meer gaan lobbyen en masseren. Dat werkte en niet lang daarna was de eerste vrouwelijke wethouder een feit.

Verhalen voor iedereen
Inaam noemt oral history ‘ware geschiedenis’, omdat het verhalen zijn die belangeloos worden verteld en niet gefilterd zijn door de media. Ze zou willen dat er meer oral history projecten georganiseerd worden en dat de verhalen beschikbaar gemaakt worden voor iedereen. Inaam: “Ik zou willen dat het Stadsarchief toegankelijker wordt, dat je ernaar toe kunt gaan om daar verhalen van gewone mensen te beluisteren. Ik ben blij dat ik Carla heb geïnterviewd: het is waardevol om vast te leggen wat vrouwen hebben gedaan.”